Beter origineel? – Review on the Walking Dead: seizoen twee
Ik blijf door een reeks wedstrijden over Walking Dead gaan, en tot nu toe is het als een herdruk, maar dit is het laatste seizoen dat ik eerder ben geslaagd. Maar ondanks dit waren emoties, zoals bij de passage van het eerste seizoen, alsof. Van de momenten die me niet hadden moeten verbazen, kreeg ik een grote dosis aangename gevoelens, alsof ik deze scènes nog niet eerder had gezien. Over het algemeen is dit een kenmerk van de “Walking Dead”, ik heb nu alleen iets opgemerkt. De gebeurtenissen van het spel drukken zelfs een beetje manipulatief op de emoties van de speler, omdat ze gewoon letterlijk onmenselijk zijn. Maar dit past logisch en perfect in het universum, wat vergelijkbaar is. Het tweede seizoen ging door met de neiging die werd vastgelegd door veelzeggende wedstrijden in het origineel: de schok is nog steeds aanwezig en overschrijdt zelfs periodiek het niveau van het eerste seizoen, maar tranen naderen nog langzaam.
Het is zeer aangenaam om de gerijpt clementine te observeren, omdat het Lee’s opvoeding weerspiegelt, die onder ons beheer van het hele eerste deel was. Dat wil zeggen, sommige van onze beslissingen gingen met dit gedurfde meisje door vele obstakels die haar leven haar gooide. Maar op een van de momenten van haar avonturen gaat ze onder onze controle, en dit is niet de meest aangename indruk in termen van een soort van de mensheid. Het spel heeft bijvoorbeeld een scène waarin Clementine een wond voor zichzelf moet naaien, en we moeten dit alles bekijken om de benodigde sleutel op het juiste moment te drukken. Dit alles is erg vies en gewoon onaangenaam. Maar dit schokt en past perfect in de demonstratie van deze nieuwe wereld, die nog steeds probeert te veroveren.
Clementine verwerft een nieuwe groep, die vrij hard https://ph-casino.nl/ past. De trein van het verleden reikt naar een meisje en belast haar zelfs, maar ze heeft een nieuwe ervaring nodig met een nieuw team, het zal in de toekomst spelen, maar voor nu moet je gewoon overleven. De ontwikkelaars besloten dit proces een beetje te verfraaien voor de speler en voegden daarom meer scènes toe van QTE, die dynamiek toevoegt en eigenlijk werkt. De nieuwe personages die Klem ontmoet zijn doorgedrongen, ze zijn duidelijk niet slechter gespeld dan in het eerste seizoen. Bijvoorbeeld, Jane, wiens persoon alle pijn weerspiegelt waarmee Clementine nog moet ontmoeten. Een meisje met kort hoofden in een leren jas, dat praktischer is om te overleven, helpt onze hoofdpersoon om een beetje beter te worden onder de levende doden. Dankzij Jane leerde Clemo nieuwe technieken voor de strijd tegen wandelen, en ze zal ze gebruiken tot het laatste vierde seizoen.
Toch wil ik natuurlijk Sarah benadrukken, een meisje, een beetje ouder door Klem, maar in harden is nog steeds inferieur aan haar.
Over het algemeen zijn er genoeg dergelijke helden, maar ik herinnerde het me.
Alle helden versterken deze sfeer van hopeloosheid en angst perfect, die constant in het oor ademt. Hij verschijnt uit een aantal plotselinge vreselijke gebeurtenissen, die in werkelijkheid niet onverschillig blijven. De makers vervolgden een vergelijkbare trend in de volgende seizoenen, maar meer hierover in de volgende tekst. Bedankt voor het lezen, de wereld voor iedereen!